Jacques Otterspeer uit Duitsland voegde er, naast een vertaling, nog een beat-versie aan toe. De audio is ook te beluisteren op de pagina van Het Stille Pand.
https://hetstillepand.art/van_caeneghem_the_hill_we_climb.htm
de heuvel beklimmen
`s morgens bij het opstaan vragen wij ons af
waar vinden we licht aan het einde van deze tunnel?
hoe we het verlies dragen, door een zee waden
in de buik van het beest kruipen
moeten leren dat rust nog geen vrede betekent
en het recht niet altijd rechtvaardig is
maar nu: voordat we het weten schemert het!
op de een of andere manier herkennen we dit,
we ontdekken dat het land niet kapot is
eenvoudigweg onaf
wij, erven van een land en een tijd waarin een zwarte magere meid
afstammend van slaven, opgroeiend bij een moeder, alleen,
slechts ervan kan dromen president te worden
om tenslotte juist voor zo iemand een gedicht te lezen
o ja, we zijn niet glad, niet piekfijn
ook streven we niet naar een perfecte gemeenschap
maar we hebben wel een doel
een land gewijd aan alle culturen, kleuren en karakters
in ons bestaan richten we onze blik niet op wat ons belemmert
maar op wat voor ons ligt
dempen we de afgrond, want we weten
onze toekomst wordt eerst werkelijkheid
wanneer we verschillen opzij zetten
we leggen de wapens neer en reiken elkaar de hand
geen pijn, maar vrede
laat de wereld zeggen dat dit, en niet iets anders, waar is:
door ons leed konden wij groeien
in onze smart ontstond hoop
zelfs als we hondsmoe waren,
poogden we altijd met elkaar verbonden te blijven, zegevierend
niet omdat we nooit meer kunnen verliezen,
verdeeld zullen we nooit meer zijn
de heilige schrift vertelt het ons,
iedereen zal onder zijn eigen wijnstok rusten
zijn eigen vijgenboom, zonder angst en vrees
willen we dat nu waarmaken, dan niet door het lemmet,
maar door de bruggen die we bouwen
een belofte: de laar in het bos, de heuvel beklimmen
alleen als we het aandurven
amerikaan zijn is meer dan geërfde trots
is het verleden begrijpen en verlossen
we zagen een kracht die ons land deelde, zonder te verdelen
wilde vernietigen, democratie probeerde tegen te houden
bijna is het gelukt
democratie kan tijdelijk worden uitgesteld
maar nooit voorgoed verdwijnen
vertrouwen wij op deze waarheid, dit geloof
schouwen wij in de toekomst, staart het verleden ons aan
nu is het moment van verlossing, wat ons eerst angst aanjaagde
we voelden ons niet voorbereid
om daders te zijn in deze vreesaanjagende tijd
er middenin vinden we de kracht voor een nieuw hoofdstuk
vol van hoop en een glimlach in de spiegel
we vroegen ons af hoe we een catastrofe afwenden
maar herkennen dat het onheil mogelijkerwijs ons beheerste
we kruipen niet terug, maar bewegen ons vooruit:
een land dat gekneusd is, maar heel is gebleven
zachtmoedig en dapper, fel en vrij
niet terugdringen, niet intimideren laten we ons
want we weten, twijfel en lethargie erft het nageslacht
onze fouten beproeven hen
één ding echter is zeker:
vermengen wij genade met macht, macht met rechtvaardigheid
is liefde onze voetafdruk in de wereld, onze kinderen een legaat
laten we een land achter ons, dat beter is als wat wij vonden
met elke ademstoot uit mijn gebronsde borst
veranderen wij deze wonde wereld in een wonder
gouden heuvels in het westen: hier verrijzen wij!
het winderige noordoosten,
waar onze voorvaderen voor het eerst revolteerden: hier verrijzen wij!
de meren omzoomde steden in het middenwesten: hier verrijzen wij!
het verdorde zuiden: hier staan wij op!
we zullen opbouwen, verzoenen en genezen
in om het even welk gehucht, in elke uithoek
van wat wij ons land noemen
zal ons volk opstaan, verscheiden en mooi, getekend maar gaaf
komt deze dag, stappen we uit de duisternis, vuur ontbrand en zonder vrees
de nieuwe dageraad bloeit open, als we haar bevrijden
licht zal zijn, altijd
alleen als we moed genoeg hebben het te zien
alleen als we moed genoeg hebben het te zijn
Amanda Gorman
in een vertaling van Jac Otterspeer
heuvel klimmen (beat-versie)
opstaan en zich afvragen
waar is het licht aan het einde
van de tunnel, de tunnel
verlies dragen, door water waden
in de buik van het beest
het beest
rust is nog geen vrede
recht niet rechtvaardig
nu: het schemert
zo onverwacht
we herkennen het: dageraad
het land is niet kapot
eenvoudigweg onaf
dageraad, we zien haar
erven van dit land zijn wij
erven van deze tijd
broodmagere zwarte meid,
stamt van slaven af
alleen met haar moeder
droomt van het witte huis
om bij het capitool
te lezen, een gedicht slechts
een gedicht zelfs
ja! niet glad, ongeslepen
zijn we, we streven niet
naar de perfecte maatschappij
ons doel echter:
alle culturen, iedere kleur, ieders karakter
ons doel echter:
niet wat ons belemmert
maar wat voor ons ligt
de afgrond dempen
werkelijkheid wordt
wanneer we verschillen bijleggen
wapens neerleggen,
elkaar de hand geven
geen pijn, maar vrede
schreeuw het uit in de wereld:
door ons leed konden wij groeien
in onze smart ligt hoop
waren we hondsmoe,
probeerden we het toch
bij elkaar zijn, bij elkaar
zegevierend, niet steeds,
maar nooit meer verdeeld
nooit meer!
heilige schrift al spreekt:
iedereen onder zijn wijnstok
zijn vijgenboom, rusten
zonder angst, zonder vrees
jij en ik weten, niet door het lemmet
door bruggen die we bouwen
maken we dit waar
deze belofte van de laar in het bos
heuvel klimmen, heuvel klimmen,
heuvel klimmen
durven we dit aan?
amerikaan zijn is meer dan trots
begrijp het verleden, verlos het
bijna: een kracht deelde ons land
verdeelde niets, wilde vernietigen
democratie stoppen
bijna
je kunt:
democratie uitstellen
maar nooit laten verdwijnen
vertrouw erop, een waarheid, een geloof
schouwen we in de toekomst
staart het verleden ons aan
nu: het moment van verlossing
blies angst in
niet voorbereid waren wij
om daders te zijn in een
vreesaanjagende tijd
maar sla die bladzij om
hoopvol en glimlachend in de spiegel
vroegen ons af hoe het onheil afwenden?
maar het onheil beheerste ons al
mogelijkerwijs
het onheil beheerste ons
niet terug kruipen, vooruitgaan
in een land gekneusd
maar heel gebleven
zachtmoedig maar dapper, fel en vrij
niet terug laten dringen
niet laten intimideren
we weten: twijfel, lethargie
wordt erfenis voor het nageslacht
onze fouten, hun beproeving
één ding is zeker, een mengsel:
genade met macht, macht met rechtvaardigheid
wordt liefde
onze voetafdruk in deze wereld
onze kinderen een legaat
wordt liefde, liefde
een land achterlaten,
beter als wat wij vonden
met elke ademstoot
uit mijn borst, jullie borst
in een bronzen harnas
wonde wereld wordt een wonder
de gouden heuvels in het westen:
hier verrijzen wij!
het winderige noordoosten,
waar onze voorvaderen het eerst revolteerden:
hier verrijzen wij!
met meren omzoomde steden in het middenwesten:
hier verrijzen wij!
het verdorde zuiden:
hier staan wij op!
we bouwen op, verzoenen, genezen
om het even welk gehucht,
om het even welke uithoek
van wat wij ons land noemen
ons volk staat op
verscheiden en mooi
getekend maar gaaf
komt deze dag
uit de duisternis stappen
vuur ontbrand zonder vrees
een nieuwe dageraad bloeit op
bevrijd
licht zal zijn, altijd
zien we het, alleen moedig genoeg
zijn we het, alleen moedig genoeg
licht
Armanda Gorman
vertaling speed-beat versie Jac Otterspeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten