De ondergang van deTitanic 2 (video's)

Het begin van het einde is altijd onopvallend.

Hans Magnus Enzensberger

 

Hans Magnus Enzensberger - De ondergang van deTitanic stills

“Ik ben een onafhankelijk intellectueel die zich graag met alles moeit, maar voor geen enkele kar te spannen is.”

HME 


De ondergang van de Titanic
Op dinsdagavond 15 mei 2018 werd in de Servais Academie te Halle een toneelstuk opgevoerd met als titel: De ondergang van de Titanic, naar het gelijknamige versepos van Hans Magnus Enzensberger. De acteurs schreven enthousiast enige bijkomende scènes, onder kundige leiding van Willem Carpentier, docent drama.
Nicole Van Overstraeten, secretaris-penningmeester van de VVL, speelde een gastrol in deze productie. 

die dag in de springerige lente

oeps! je bureaublad oogde upside down, etienne
viel uit de pruimelaar, philippe kreeg een vijfde aanval.

maar hey hey, jij wilde op reis naar cyprus for leisure & 
work, samen met onna, een wilde meid,. jij kon zwemmen 

in de cypriotische lucht, zij vond het snikheet, die dag 
in de springerige lente van nicosia. je kocht vliegensvlug 

een luchtige tuniek, zonnecrème, een grote zonnebril. 
je deed alsof je een actrice was, ready for a take in the sun 

en ja, je leek een beetje op de jongere greta garbo. 
je zwierf langs oude kerken en kloosters, okerkleurige 

stenen moeders, steile heiligenbeelden van kerkvaders 
blakend in de zon, onder het azuur van een verdeelde stad.


toen je je in famagusta liet fotograferen vlak vóór 
de ruines van de middeleeuwse griekse kerk sint-george 

(je hield olijk je handje voor je mond, bloot waren je armen,
bloot je sandaalbenen en wit, maar de zon scheen hevig 

in je ogen, je kon ze niet openhouden, je knipoogde),
bewonderde je ademloos de oude gele stenen, hoe mooi 

die tinten, hoe mooi het contrast met je zwarte kleren, 
met de blauwe zon, hoe weids het uitspansel. de tijd leek

stil te staan, je huiverde plots, ondanks de hitte, er stond
een beetje wind. je dacht aan de muur in nicosia, niet ver 

van de grieks-orthodoxe kerk. synchroon met je gedachten
zong toen de muaddhin een azan, een oproep tot gebed, 


komende van de andere zijde van de muur. onnoemelijk 
weemoedig klonk dit lied, riep beelden op van weidse

landschappen, van koele patio's met schalen vol dadels 
en druiven, waar je kon dromen van de hete woestijnwind 

onderweg, van een grenzeloos bestaan. die muur zei je, 
het is maar een green line, een bufferzone, tussen het turkse 

noordelijk deel van cyprus en het griekse orthodoxe zuiden. 
maar adamantos diamantis maakte een schilderij over vrede


heyhey, zei je en je keek ernaar, je keer ernaar. plots wou je 
terug naar huis, naar je leven anders dan gewoon. je wou 

je alleen maar koesteren in zijn armen, in de warmte 
van je lief, je honingbeer, je man van vermiljoen.