![]() |
De foto's van JP waren zeer goed gelukt. Zijn commentaar bij bovenstaande foto: 'Terwijl de meisjes buiten een danske placeerden ter promotie van de Averechtse dichters, wordt binnen de gitaar gestemd. En Herman zag dat het goed was'. |
Dit zijn Iona en Inneke, de danseresjes- performers van het event! |
En maar synchroon buigen en knielen en dan weer strekken... |
Roger Nupie, presentator en Johan Van Den Bossche, gitaarspeler, overtroffen zichzelf! |
De ploeg, nogmaals. Johan speelt hier geen gitaar, maar kiekeboe! |
Poëzie-event gisteren gelukt!
5 dichters. Eerst waren er 7, dan weer zes, dan weer 4 (Jos had een hersenbloeding, Veine een gescheurde Achillespees. Dan vond ik een jonge vrouw uit Jette bereid om naar Halle te komen. 5 dus).
5 dichters. Eerst waren er 7, dan weer zes, dan weer 4 (Jos had een hersenbloeding, Veine een gescheurde Achillespees. Dan vond ik een jonge vrouw uit Jette bereid om naar Halle te komen. 5 dus).
Het regende.
De twee blonde meisjes plakten we een affiche op borst en rug, de opdracht was aandacht te trekken door wild rond de kerk te rennen, turnoefeningen uit te voeren voor de vitrines van de shops en koffiehuizen en de pizzeria in de Cardijnstraat. Hoe jong moet je wel zijn om constant, gedurende een half uur, te rennen in de regen...
Ik moet zeggen dat Christina veel indruk maakte met haar magnifiek gedicht over haar moeder die de zee nooit had gezien, Geert las voor uit zijn bundel knetterende oorlogsgedichten (hij is het podiumbeest der pôdiumbeesten) en
vreemd vond ik het dat iemand uit het publiek (ongeveer20 personen, met JP en de koffiedame erbij en Maurice, de echtgenoot van Christina, en nog een sporadische bezoeker die na enige minuten vertrok enz... leek de ruimte compleet vol...) de poëzienamiddag een revelatie vond en zei dat mijn gedichten totaal onwerkelijk leken. Ik maakte een dametje wijs dat Annelies een nieuwe vorm van poëzie beoefende, streetpoetry genoemd.
Bovenstaande fotookes werden gemaakt door JP, Christina en Maurice.
De twee blonde meisjes plakten we een affiche op borst en rug, de opdracht was aandacht te trekken door wild rond de kerk te rennen, turnoefeningen uit te voeren voor de vitrines van de shops en koffiehuizen en de pizzeria in de Cardijnstraat. Hoe jong moet je wel zijn om constant, gedurende een half uur, te rennen in de regen...
Ik moet zeggen dat Christina veel indruk maakte met haar magnifiek gedicht over haar moeder die de zee nooit had gezien, Geert las voor uit zijn bundel knetterende oorlogsgedichten (hij is het podiumbeest der pôdiumbeesten) en
vreemd vond ik het dat iemand uit het publiek (ongeveer20 personen, met JP en de koffiedame erbij en Maurice, de echtgenoot van Christina, en nog een sporadische bezoeker die na enige minuten vertrok enz... leek de ruimte compleet vol...) de poëzienamiddag een revelatie vond en zei dat mijn gedichten totaal onwerkelijk leken. Ik maakte een dametje wijs dat Annelies een nieuwe vorm van poëzie beoefende, streetpoetry genoemd.
Bovenstaande fotookes werden gemaakt door JP, Christina en Maurice.