staat van genade 3

vanmorgen wakker, the dancing queen 

van abba in mijn hoofdje op mijn lippen 

op mijn tong. nip vlug van een glaasje water

vervloek uitdrukkelijk deze oorwurm van jewelste

opgediept uit ik weet niet welke duistere spelonk 

van mijn hersenpan, mijn geestelijke raclette

naar het schijnt een foutje in mijn verdomd

cognitief systeem, dat identieke gebieden activeert

als mijn auditieve cortex. ach! een oorwurm 

verdwijnt vanzelf als je er niet teveel aan denkt

als je het liedje nogmaals zingt, wat een oorwurm

eigenlijk (feitelijk) tot een oorwurm maakt

was het maar zo makkelijk was het maar zo waar! 

ik bevrijd mijn ziel van vijandige lippen verraderlijke 

tongen, mijn ongelooflijke onvergenoegdheid

door te bidden tot mijn zoveelste nieuwe avatar

wees gerust zegt hij, vanaf nu leef je constant

in een staat van genade, je bent het zo gewoon

maar de staat van genade is verontrustend

mijn roze droom omringd met donkere randjes

ik zorg dus voor een mogelijke uitweg, een zweem 

van zwart, dan wordt het weer oneindig klaar

'Heer, bevrijd mijn ziel van vijandige lippen, van verraderlijke tongen'. Citaat uit een middeleeuws handschrift (anno 1000 tot 1250), abdij van Stavelot, Belgische Ardennen.

Uit: in het Gregoriaans klonk ooit de kwarttoon. Die klonken Arabisch. NCR handelsblad, 2 november 2018

en

Hymns of the Coptic Orthodox Church, Abanoub Samuel op Soundcloud

staat van genade 2

https://www.youtube.com/watch?v=9wxI4KK9ZYo

wat is dat nu, prevel ik verbouwereerd

- die staat van genade, die toestand van licht

van hemels geluk? is de staat van genade 

gelijk aan vergiffenis, word ik ogenblikkelijk 

een monument van clementie, van zuiverheid

van begenadiging, van gratie, van zwier?

ik bevind me in een staat van genade vroeg

in de ochtend, wanneer het stil is in huis en 

ik doorheen het raam de wolkenvelden volg 

met een blik zonder kreukels. mijn lichaam 

glimlacht, ik ben heilig, beweeg mij aanvallig 
en chic en charmant, ik zweef als een engel 

mijn huid smeuïg als boter, als crème anglaise

als room. mijn ogen groot en rond, ik lijk op 

lou reed en zing van a perfect day, a perfect day

in the park. ik wandel mij blij, mijn lijf is super

gezond, de hemel is blauw, de zon warmgeel

maar voor even, voor even. in het raam zie ik 

mijn evenbeeld, argh! ik draag een strak wit

masker, kreeg ik een facelift zowaar, een maag-

verkleining, een liposuctie? straks dans ik weer

met mijn demon in een zee van chaos, van leven

staat van genade 1

The Three Graces', (detail), c1636-1638. Artist: Peter Paul Rubens
'The Three Graces', (detail), c1636-1638. From youngest to oldest: Aglaea (Beauty), Euphrosyne (Mirth), and Thalia (Good Cheer). Museo del Prado, Madrid, Spain. (Photo by Art Media/Print Collector/Getty Images)

de staat van genade is een toestand

van licht. ze gaat gepaard met een gevoel 

van onvergelijkbare fysische gelukzaligheid

je lichaam verandert in een gave. wie de staat 

van genade heeft gekend, zal ze onmiddellijk 

herkennen. ze wordt nergens voor gebruikt

bereikt je plots, op onverwachte momenten

ze duurt niet lang, komt niet als je naar haar

verlangt, is fragiel, breekbaar, zo weer weg

je mag er niet te veel van krijgen, je mag

er zeker niets van verwachten, dan verdwijnt 

ze en komt waarschijnlijk nooit meer terug

maar je wordt er gelukkig van, onnoemlijk 

blij, je gelaat is rimpelloos, je ogen zijn open 

& peinzend, het is of heel je lichaam glimlacht

je ervaart de diepe onbereikbare schoonheid 

van de ander, je voelt je elegant en aanvallig

bekoorlijk en levendig en absoluut barmhartig

je bent naakt, puur en vol van gratie, zoals

aglaea, euphrosyne en thalia, begeleidsters 

van venus, die intense schoonheid, intense 

vreugde en bloeiend geluk verpersoonlijken 



Deze post is geinspireerd op het hoofdstukje 'Staat van genade', p.75, uit 'De ontdekking van de wereld', de verzameling van in de jaren zestig geschreven krantencolumns van de Braziliaanse Clarice Lispector.