Kazuo Ichigiro de Nobelprijs! Fantastisch!

Reeds in 2015 schreef ik een bespreking van The buried Giant, een omstreden werk van deze auteur. Tommy Wieringa vond dit een rotboek. Hij vond ook dat Kazuo niet kon schrijven en insinueerde dat deze auteur aan ernstige  darmklachten leed toen hij aan dit boek werkte. 
Wieringa kan niet schrijven, of althans niet lezen.

Foei! Daar gaan we weer! Soms heb ik de indruk dat het in het benepen literaire wereldje bon ton is te schelden en zich onhoffelijk te gedragen. Of is dit typisch mannelijk machogedrag?

En tout cas, Kazuo Ichigiro heeft gewonnen! Bravo!

'Au VIe siecle de notre ère, une paix relative regne entre les Bretons et les Saxons, qui se partagent l'actuelle Angleterre. Axl et Beatrice s'aiment depuis si longtemps qu'ils ont oublié peu a peu ce qu'ils ont vécu dans le passé. Avant que la mémoire ne leur manque, ils veulent retrouver leur fils unique, parti s'etablir dans un autre village à l'Est. Mais, pour le rejoindre, ils vont devoir traverser le dangereux territoire de la dragonne Querig et ses brumes éternelles...'

Uit mijn literaire pagina's op http://blog.seniorennet.be/yasmin/

de laatste dagen drijf ik op wolkjes van geluk.

heb net een wondermooi boek uitgelezen, van kazuo ichigiro: the buried giant, in het frans le géant enfoui. het einde is intriest. maar toch kon het niet anders eindigen, vond ik.

het was het enige juiste einde.

kazuo ichigiro, alhoewel hij in engeland is opgegroeid, heeft zijn roots niet verraden.

hij is de schrijver van het vliedende leven.

om bij te huilen om zoveel schoonheid.
ik wil nu voor een tijdje geen roman meer lezen, om in the mood te blijven. als ik nu rommel lees, is dit zinderende gevoel weg.

ik wil het nog even bijhouden.

Juni 2015