Jacques
Otterspeer uit Duitsland voegde er, naast een vertaling, nog een
beat-versie aan toe. De audio is ook te beluisteren op de pagina van Het
Stille Pand.
https://hetstillepand.art/van_caeneghem_the_hill_we_climb.htm
de heuvel
beklimmen
`s
morgens bij het opstaan vragen wij ons af
waar vinden we licht aan het einde van deze
tunnel?
hoe
we het verlies dragen, door een zee waden
in
de buik van het beest kruipen
moeten
leren dat rust nog geen vrede betekent
en
het recht niet altijd rechtvaardig is
maar
nu: voordat we het weten schemert het!
op
de een of andere manier herkennen we dit,
we
ontdekken
dat het land niet kapot is
eenvoudigweg
onaf
wij,
erven van een land en een tijd waarin een zwarte magere meid
afstammend
van slaven, opgroeiend bij een moeder, alleen,
slechts
ervan kan dromen president te worden
om
tenslotte juist voor zo iemand een gedicht te lezen
o
ja, we zijn niet glad, niet piekfijn
ook
streven we niet naar een perfecte gemeenschap
maar
we hebben wel een doel
een
land gewijd aan alle culturen, kleuren en karakters
in
ons bestaan richten we onze blik
niet op wat ons belemmert
maar
op wat voor ons ligt
dempen
we de afgrond, want we weten
onze
toekomst wordt eerst werkelijkheid
wanneer
we verschillen opzij zetten
we
leggen de wapens neer en reiken elkaar de hand
geen
pijn, maar vrede
laat
de wereld zeggen dat dit, en niet iets anders, waar is:
door
ons leed konden wij groeien
in
onze smart ontstond hoop
zelfs
als we hondsmoe waren,
poogden
we altijd met elkaar verbonden te blijven, zegevierend
niet
omdat we nooit meer kunnen verliezen,
verdeeld
zullen we nooit meer zijn
de
heilige schrift vertelt het ons,
iedereen
zal onder zijn eigen wijnstok rusten
zijn
eigen vijgenboom, zonder angst en vrees
willen
we dat nu waarmaken, dan niet door het lemmet,
maar
door de bruggen die we bouwen
een
belofte: de laar in het bos, de heuvel beklimmen
alleen
als we het aandurven
amerikaan
zijn is meer dan geërfde trots
is
het verleden begrijpen en verlossen
we
zagen een kracht die ons land deelde, zonder te verdelen
wilde
vernietigen, democratie probeerde tegen te houden
bijna
is het gelukt
democratie
kan tijdelijk worden uitgesteld
maar
nooit voorgoed verdwijnen
vertrouwen
wij op deze waarheid, dit geloof
schouwen
wij in de toekomst, staart het verleden ons aan
nu
is het moment van verlossing, wat ons eerst angst aanjaagde
we
voelden ons niet voorbereid
om
daders te zijn in deze vreesaanjagende tijd
er
middenin vinden we de kracht voor een nieuw hoofdstuk
vol
van hoop en een glimlach in de spiegel
we
vroegen ons af hoe we een catastrofe afwenden
maar
herkennen dat het onheil mogelijkerwijs ons beheerste
we
kruipen niet terug, maar bewegen ons vooruit:
een
land dat gekneusd is, maar heel is gebleven
zachtmoedig
en dapper, fel en vrij
niet
terugdringen, niet intimideren laten we ons
want
we weten, twijfel en lethargie erft het nageslacht
onze
fouten beproeven hen
één
ding echter is zeker:
vermengen
wij genade met macht, macht met rechtvaardigheid
is
liefde onze voetafdruk in de wereld, onze kinderen een legaat
laten
we een land achter ons, dat beter is als wat wij vonden
met
elke ademstoot uit mijn gebronsde borst
veranderen
wij deze wonde wereld in een wonder
gouden
heuvels in het westen: hier verrijzen wij!
het
winderige noordoosten,
waar
onze voorvaderen voor het eerst revolteerden: hier verrijzen wij!
de
meren omzoomde steden in het middenwesten:
hier verrijzen wij!
het
verdorde zuiden: hier staan wij op!
we
zullen opbouwen, verzoenen en genezen
in
om het even welk gehucht, in elke uithoek
van
wat wij ons land noemen
zal
ons volk opstaan, verscheiden en mooi, getekend maar gaaf
komt
deze dag, stappen we uit de duisternis, vuur ontbrand en zonder vrees
de
nieuwe dageraad bloeit open, als we haar bevrijden
licht
zal zijn, altijd
alleen
als we moed genoeg hebben het te zien
alleen
als we moed genoeg hebben het te zijn
Amanda
Gorman
in een vertaling
van Jac Otterspeer
heuvel
klimmen (beat-versie)
opstaan
en zich afvragen
waar
is het licht aan het einde
van
de tunnel, de tunnel
verlies
dragen, door water waden
in
de buik van het beest
het
beest
rust
is nog geen vrede
recht
niet rechtvaardig
nu:
het schemert
zo
onverwacht
we
herkennen het: dageraad
het
land is niet kapot
eenvoudigweg
onaf
dageraad,
we zien haar
erven
van dit land zijn wij
erven
van deze tijd
broodmagere
zwarte meid,
stamt
van slaven af
alleen
met haar moeder
droomt
van het witte huis
om
bij het capitool
te
lezen, een gedicht slechts
een
gedicht zelfs
ja!
niet glad, ongeslepen
zijn
we, we streven niet
naar
de perfecte maatschappij
ons
doel echter:
alle
culturen, iedere kleur, ieders karakter
ons
doel echter:
niet
wat ons belemmert
maar
wat voor ons ligt
de
afgrond dempen
werkelijkheid
wordt
wanneer
we verschillen bijleggen
wapens
neerleggen,
elkaar
de hand geven
geen
pijn, maar vrede
schreeuw
het uit in de wereld:
door
ons leed konden wij groeien
in
onze smart ligt hoop
waren
we hondsmoe,
probeerden
we het toch
bij
elkaar zijn, bij elkaar
zegevierend,
niet steeds,
maar
nooit meer verdeeld
nooit
meer!
heilige
schrift al spreekt:
iedereen
onder zijn wijnstok
zijn
vijgenboom, rusten
zonder
angst, zonder vrees
jij
en ik weten, niet door het lemmet
door
bruggen die we bouwen
maken
we dit waar
deze
belofte van de laar in het bos
heuvel
klimmen, heuvel klimmen,
heuvel
klimmen
durven
we dit aan?
amerikaan
zijn is meer dan trots
begrijp
het verleden, verlos het
bijna:
een kracht deelde ons land
verdeelde
niets, wilde vernietigen
democratie
stoppen
bijna
je
kunt:
democratie
uitstellen
maar
nooit laten verdwijnen
vertrouw
erop, een waarheid, een geloof
schouwen
we in de toekomst
staart
het verleden ons aan
nu:
het moment van verlossing
blies
angst in
niet
voorbereid waren wij
om
daders te zijn in een
vreesaanjagende
tijd
maar
sla die bladzij om
hoopvol
en glimlachend in de spiegel
vroegen
ons af hoe het onheil afwenden?
maar
het onheil beheerste ons al
mogelijkerwijs
het
onheil beheerste ons
niet
terug kruipen, vooruitgaan
in
een land gekneusd
maar
heel gebleven
zachtmoedig
maar dapper, fel en vrij
niet
terug laten dringen
niet
laten intimideren
we
weten: twijfel, lethargie
wordt
erfenis voor het nageslacht
onze
fouten, hun beproeving
één
ding is zeker, een mengsel:
genade
met macht, macht met rechtvaardigheid
wordt
liefde
onze
voetafdruk in deze wereld
onze
kinderen een legaat
wordt
liefde, liefde
een
land achterlaten,
beter
als wat wij vonden
met
elke ademstoot
uit
mijn borst, jullie borst
in
een bronzen harnas
wonde
wereld wordt een wonder
de
gouden heuvels in het westen:
hier
verrijzen wij!
het
winderige noordoosten,
waar
onze voorvaderen het eerst revolteerden:
hier
verrijzen wij!
met
meren omzoomde steden in het middenwesten:
hier
verrijzen wij!
het
verdorde zuiden:
hier
staan wij op!
we
bouwen op, verzoenen, genezen
om
het even welk gehucht,
om
het even welke uithoek
van
wat wij ons land noemen
ons
volk staat op
verscheiden
en mooi
getekend
maar gaaf
komt
deze dag
uit
de duisternis stappen
vuur
ontbrand zonder vrees
een
nieuwe dageraad bloeit op
bevrijd
licht
zal zijn, altijd
zien
we het, alleen moedig genoeg
zijn
we het, alleen moedig genoeg
licht
Armanda Gorman
vertaling speed-beat versie
Jac Otterspeer
